Omdat mijn hele verhaal voor mijn gevoel best wel lang was, heb ik het in drie delen opgesplitst.
Hieronder vind je het eerste deel daarvan, de andere twee volgen snel.
Al zolang ik me kan herinneren voel ik me ee
n jongen. Neen, ik druk me verkeerd uit, ik ben een jongen maar heb me een bepaalde periode van mijn leven in die ‘meisjes rol’ laten drukken omdat ik toevallig met dat meisjes lichaam geboren ben.
Toen ik klein was werd er weinig onderscheid gemaakt, ik speelde met diegene die dezelfde spelletjes en hetzelfde speelgoed leuk vonden en toevallig waren dat voornamelijk jongens. Natuurlijk waren er wel enkele momenten waar ik uit de boot viel met mijn meisjes lichaam. Voornamelijk wanneer er piemeltjes vergeleken werden, toen kwam ik ’s avond thuis om mama te vragen waar ik er ook eentje kon kopen. Maar over het algemeen was ik echt een van hen.
We speelden buiten, ravotten en amuseerden ons met de bal. En als het weer echt zo slecht was dat buitenspelen niet doenbaar was dan bouwden we kampen in de living of speelden met de indiaantjes.
Toen ik in het eerste leerjaar zat mocht ik mee gaan supporteren bij de voetbalwedstrijd van een van mijn beste vriendjes en ik was meteen verkocht. Dat wou ik ook! Enkele dagen later mocht ik mijn voetbalschoenen gaan kopen en al snel stond ik bij hem te voetballen. Het gevoel van echt bij het team te horen maakt mij sterk en zelfzeker en de jaren gingen vlot voorbij.
Wordt vervolgd…
Buitengewoon Uniek 