#Eerste keer: Terug het zwembad in

Vroeger ging ik heel graag zwemmen, sport in het algemeen is eigenlijk altijd al mijn ding geweest, maar zwemmen is hierin iets apart. Je geeft jezelf, letterlijk, bijna volledig bloot.
Dus vanaf er van mij verwacht werd dat ik meer aandeed dat alleen dat zwembroekje voelde het niet meer comfortabel. Dan werd me weeral eens duidelijk gemaakt dat ik bij de vrouwen gerekend werd.
Tegenwoordig kan ik weer enorm genieten van het zwemmen, al blijft het natuurlijk spannend.
Wil je weten hoe de eerste keer in het water ging, lees dan snel verder.

De zwemkleding die ik samengesteld heb is een stuk aangenamer dan een badpak maar het is natuurlijk geen blote platte borstkas.
Tijdens mijn zoektocht op het internet ontdekte ik dat er ook hesjes waren waarmee je kan gaan zwemmen.
Het ziet er eigenlijk uit als een tanktop van zwemstof maar dan met een zeer strakke voering, waardoor je een relatief platte borstkas hebt.

Nadat ik mij zo een zwemhesje aangeschaft had (gelukkig kon ik er tweedehands eentje op de kop tikken, die dingen kost best veel geld) was het tijd om op zoek te gaan naar een zwembroek die daar een beetje mooi bij aansloot.
Na veel passen en nadenken heb ik gekozen voor een lange aanpassende zwembroek die toevallig hetzelfde fijn streepje had als het zwemhesje, daardoor lijkt het een beetje, wanneer ik het samen aanheb, op een mannen zwempak/surfpak.

Nadat ik het setje voor de eerste keer aangedaan had, gewoon hier thuis om eens te ‘oefenen’, voelde ik me al een stukje zelfverzekerder. Ondanks dat ik het nog steeds best spannend vond zag ik het op die manier wel zitten om het zwemmen terug een kans te geven.

Zo gezegd zo gedaan.
Een paar dagen later stapte ik met toch best een bang hartje het kleedhokje in om voor het eerst sinds heel lange tijd terug te gaan zwemmen.En mijn hartje was nog een stukje banger toen ik terug uit dat hokje moest.
Nadat ik mijzelf een kleine peptalk gegeven had, “Komaan man, je kan dit. Ga je douchen en ga dat water in”, liep ik voorzichtig de douches in. Bang om herkent te worden en bang om als vrouw aanzien te worden stond ik met mijn gezicht naar muur te douchen, nog even moed te verzamelen om effectief het water in te gaan.

Die tien meter van de douches naar het trapje van het zwembad leek zo ontzettend ver. Maar toen ik mezelf dan eindelijk in het water liet zakken kwam er een soort rust over mij.
Het water voelde vertrouwd en gaf me voldoende dekking om me een stuk zelfverzekerder te voelen.
Ik kon enorm genieten van lekker baantjes te kunnen trekken en weer dat gevoel te ervaren van je lichaam dat je steeds dat beetje verder pusht om te geraken waar je uiteindelijk wil geraken.
De douche na het zwemmen heb ik weer met mijn gezicht naar de muur genomen. En voorlopig zal ik dat zo nog blijven doen. Dat voelt nu eenmaal net iets veiliger.

Ondertussen heb ik een abonnement genomen en ga ik drie keer per week zwemmen. De ene keer wat zekerder dan de andere keer maar elke keer is het weer genieten van dat stukje extra vrijheid dat ik mezelf terug gegeven heb.