1e afspraak bij het Genderteam

Een half jaar geleden heb ik al mijn moed bij elkaar gesprokkeld en gebeld naar het Genderteam om een afspraak te maken. Wel vandaag is het zover: op 12 april om 11.30u! Stress! Stress! Stress!

Bronfoto

Het begon niet echt goed. L en ik vonden de ingang, van het gebouw waar we moesten zijn, niet. Nadat we al een paar blokjes rond een gebouw hadden gelopen hebben we het gevraagd aan iemand die in het ziekenhuis werkt. Zij vertelde ons hoe we moesten lopen om bij mijn afspraak te raken.
Toen we dan na 30 minuten zoeken toch de juiste afdeling bereikten stonden we voor een dubbele deur. Doordat er een badge scanner hing dachten we dat we dat we fout waren tot een man buitenkwam en ons vertelde dat we gewoon door konden. Alsof het niet goed mocht gaan ontdekten we dan nog eens een misverstand over het aanmelden. Maar om 11.35u galmt mijn achternaam toch door de gang. Mijn hart gaat ineens een versnelling hoger.

Paniek!

De start van het gesprek ging niet zo vlot. Ik mocht beginnen vertellen waarom ik een afspraak heb gemaakt, maar plots waren alle woorden die die reden konden omschrijven onvindbaar. Toen ging het molentje in mijn hoofd van start: “Ai? Wat nu? Waar begin ik? “. Het enige wat ik op dat moment kon uitbrengen was dat het al lang niet goed voelde. En ondertussen ging het in mijn hoofd maar verder : “Goed begonnen hoor, is dat het enige wat je kan vertellen. Ben je daarvoor naar hier gekomen? Verman jezelf en vertel op!” Maar na mijn stuntelige uitspraak loopt alles los en is het een goed gesprek. We houden het vrij basic, het is dan ook het eerste gesprek. Datgene wat me het allermeest zenuwachtig maakte was dat ik geen idee had van wie of wat ik moest verwachten. Maar (zoals meestal met zenuwen) bleek dat achteraf nergens voor nodig te zijn. De psycholoog die het eerste gesprek leidde stelde me gerust en hielp me op weg. De bedoeling van dat eerste gesprek is vooral een algemene kennismaking. Ze proberen een algemeen beeld te vormen van wie ze voor zich hebben, je gezinssituatie en dergelijke. En natuurlijk niet onbelangrijk: we praatten ook over wat ik wil, hoe ik het verder zie, wat de eventuele mogelijkheden zijn.. Als allerlaatste maakten we nog enkele vervolg afspraken, voorlopig enkel bij de psycholoog. Blij dat het al bij al goed is verlopen en ik ben al heel ongeduldig voor mijn nieuwe afspraak half mei!

Dit artikel komt enkele weken later online dan dat ik het geschreven heb. Ik heb dit namelijk dezelfde dag van mijn afspraak geschreven maar ik was er toen nog niet aan toe om mijn verhaal te delen. Ondertussen ben ik zeer blij dat ik de juiste stappen heb gezet om mijn verhaal online te plaatsen maar dat wil natuurlijk wel zeggen dat sommige artikelen iets ouder zijn.